Na scenie zagrała m.in. Ludmiłę w „Wassie Żeleznowej” Gorkiego, Polę w „Łaźni” Majakowskiego i Harfiarkę w „Wyzwoleniu” Wyspiańskiego, Babette Cherron w „Dniach komuny” i Dziewczynę w „Mahagonny” Brechta, Spikę Tremendosę w „Onych” i Lucynę Beer w „Matce” Witkiewicza, Justysię w „Mężu i żonie” Fredry, Alę w „Tangu” Mrożka, Anioła, Druhnę i Pannę w „Kuligu, czyli pochwale dawnej wesołości” Schillera, Eleonorę w „Sprawie Dantona” Przybyszewskiej, Żonę w „Dwóch teatrach” Szaniawskiego i Papugę w „Kordianie” Słowackiego, Hrabinę w „Człowioeku-Słoniu” Pomeranca, Adelfinę i Signorę Teofanę w „Mistrzu i Małgorzacie” Bułhakowa, Żonę Illi w „Wizycie starszej pani” Dürrenmatta, Teodulię w „Martwych duszach” Gogola, czy Madame w „Samotniku” Andersona w reżyserii Norberta Rakowskiego, ostatniej premierze stworzonej w 2001 roku na deskach warszawskiego Teatru Współczesnego. W teatrze pracowała pod reżyserskim okiem m.in. Marka Okopińskiego, Witolda Skarucha, Marii Straszewskiej, Krystyny Meissner, Tadeusza Kozłowskiego, Jerzego Krasowskiego, Erwina Axera, Jerzego Kreczmara, Tadeusza Łomnickiego, Zygmunta Hübnera, Macieja Prusa, Macieja Englerta, Wojciecha Adamczyka, czy Krzysztofa Zaleskiego. Teatr Telewizji i Teatr Polskiego Radia – to praca z wybitnymi realizatorami i dziesiątki interesujących aktorskich wcieleń.

Na dużym ekranie, oprócz postaci Matki w „Okruchach lustra” w reżyserii Andrzeja Zajączkowskiego, który scenariusz napisał wspólnie z Agnieszką Holland, nie miała szczęścia do głównych, czy pierwszoplanowych ról. Ale te drugoplanowe, czy epizodyczne zawsze były zauważalne i pozostawały w pamięci widza, bowiem tworzyła je aktorka wyrazista i charakterystyczna. Po raz pierwszy stanęła na planie filmowym u Sylwestra Chęcińskiego grając Projektantkę Ewę w „Katastrofie”, po raz ostatni w zabawnym serialu, do którego scenariusz napisała Agnieszka Pilaszewska „Przepis na życie”.

Odeszła interesująca, utalentowana aktorka, pogodna i obdarzona poczuciem humoru Koleżanka.