Przez 36 lat była aktorką teatralną, w tym 26 lat na scenie Teatru Wybrzeże. Na emeryturę odeszła w 1981 r., rozpoczynając pracę reżysera.

Debiutowała w 1944 r. w rodzinnym mieście Lwowie, gdzie ukończyła Studio Aktorskie kierowane przez Aleksandra Bardiniego i do roku 1948 pracowała w Polskim Teatrze Dramatycznym. Po repatriacji do Polski przez 10 lat grała w Teatrze Rozmaitości i Nowym w Warszawie, w Teatrze Jaracza w Olsztynie, Teatrze Satyryków w Poznaniu, Teatrze 7.15 w Łodzi. Po czasie tułaczki i niestabilności zawodowej, zaproszona przez Antoniego Biliczaka, w 1957 r. związała się z Teatrem Wybrzeże. Apogeum aktorskiej kariery osiągnęła w latach 60., zwłaszcza za czasów Jerzego Golińskiego. Był to okres jej licznych sukcesów i pamiętnych aktorskich kreacji: Lichwiarka w Zbrodni i karze, Jenny w Operze za trzy grosze, Rachel i Klimina w Weselu, Otylia we Franku V, Pilar w Komu bije dzwon, tytułowa Matka Courage. Lista ról jest długa. Było ich około 200. Poza rolami dramatycznymi chętnie odkrywała u siebie nowe możliwości w rolach charakterystycznych i stylu groteski buffo. W poszukiwaniu środków jak najpełniejszej transformacji postaci scenicznej eksperymentowała w makijażu, wynajdując własne sposoby charakteryzacji.

Po zakończeniu kariery aktorskiej zajęła się reżyserią, głównie oper, operetek, musicali, komedii muzycznych. Uprawnienia reżyserskie zdobyła w 1984r., ale Jej debiutem reżyserskim była Jadzia wdowa (1977) w Teatrze Wybrzeże. W Państwowej Operze i Filharmonii Bałtyckiej zrealizowała 8 premier, w tym Hrabinę i Straszny Dwór Moniuszki oraz Wesele Figara Mozarta.

Wyreżyserowała 69 przedstawień. Stała się poszukiwanym reżyserem, zwłaszcza w teatrach muzycznych i operowych w całej Polsce.

Przez szereg lat zajmowała się działalnością pedagogiczną. Prowadziła zajęcia aktorskie w Studio przy Teatrze Muzycznym w Gdyni oraz Studium Aktorskim prze Teatrze Wybrzeże w Gdańsku.

W wydanej w 2000 r. książce „Ostatni gong” opisała swoje doświadczenia i wspomnienia teatralne. Znalazł się tam również wybór Jej wierszy,  które grupa przyjaciół, w darze na 95 urodziny, w marcu tego roku, zaprezentowała w Nadbałtyckim Centrum Kultury w ramach cyklu Krakowski Salon Poezji. Autorka brała czynny udział w przygotowaniu tego wieczoru.

Całe życie Bogusławy Czosnowskiej podporządkowane było twórczości na najwyższym poziomie artystycznym. I o tym będziemy pamiętać. Ale w sercach wielu zapisała się też jako osoba otwarta na ludzi, z dużym poczuciem humoru.

Odeszła nasza Busia.

Koleżanki i Koledzy

z Gdańskiego Oddziału ZASP