Urodził się 10 sierpnia 1937 roku. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie (1961). Sztuki aktorskiej uczył się od Zelwerowicza, Warneckiego, Kreczmara, Bardiniego. Był aktorem teatrów: Współczesnego w Warszawie Erwina Axera, grając m.in. w sztukach: „Zamek w Szwecji”, „Kariera Artura Ui” (1961-63), Śląskiego w Katowicach (1963-64), Słowackiego w Krakowie (1964-65), Starego w Krakowie (1965-67) oraz Ludowego (1967-70) i Syrena (1970-73) w Warszawie.

W latach 1975-83 pracował w Polskim Radiu jako spiker. Grał w przedstawieniach w Komedii Francuskiej w czasie jej pobytu w Warszawie w 1957 roku (rola Chłopaka od krawca w „Mieszczaninie szlachcicem” Moliera). Od 1987 roku był aktorem Teatru im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku. Był zasłużonym członkiem Związku Artystów Scen Polskich i wieloletnim przewodniczącym Koła Aktorów ZASP w płockim Teatrze. Przez ponad 10 lat był felietonistą Kuriera Mazowieckiego.

Z powodów politycznych miał problem ze znalezieniem pracy w Warszawie. Za sprawą ówczesnego dyrektora – Tomasza Grochoczyńskiego, związał się z Teatrem Dramatycznym w Płocku. Zagrał w nim mnóstwo ról, dziesiątki głównych: Haendel w „Kolacji na cztery ręce”, Aktor w „Bogu” W. Alena, Piotr Skarga w „Jeremiaszu” K. Wojtyły, Służący w „Wujaszku Wani”, role fredrowskie w reżyserii Adama Hanuszkiewicza i setki znakomitych drugoplanowych kreacji. Od 1998 roku współpracował z Teatrem Narodowym, grając w przedstawieniach: „Dialogus de Passione” Kazimierza Dejmka, „Na czworakach” Kazimierza Kutza.

Henryk Błażejczyk spełniał się również w działalności charytatywnej. Wspierał studentów ukraińskich studiujących w Polsce. Na prośbę biskupów płockich kościołów: rzymsko-katolickiego – Zygmunta Kamińskiego i starokatolickiego Mariawitów – Włodzimierza Jaworskiego, prowadził nieodpłatnie lekcje dykcji dla alumnów seminariów. Brał nieodpłatnie udział w programach artystycznych dla uczczenia żołnierzy polskich na Zachodzie. 1 sierpnia 2014 roku, na zaproszenie Ireny Delmar – przewodniczącej Związku Aktorów Polskich na Uchodźstwie, występował charytatywnie w Londynie z okazji rocznicy Powstania Warszawskiego.

Był współorganizatorem wystaw sztuki naiwnej oraz spotkań z poezją i literaturą, co przyczyniało się do stymulacji rozwoju osób niepełnosprawnych. Działalność tę prowadził w Domu Pomocy Społecznej „Antoniówka” w Brwilnie oraz Domu Pomocy Społecznej „Nad Jarem” w Nowym Miszewie.

W Krakowie, w Teatrze Starym Zygmunta Hübnera, otrzymał nagrodę miasta Krakowa za rolę Klitandra w „Mizantropie” – „najlepszym przedstawieniu dwóch sezonów”. Współtworzył Teatr Poezji z obecnymi profesorkami, a wówczas aktorkami krakowskimi – Aleksandrą Górską i Anną Seniuk.

W 1997 roku Płockie Towarzystwo Przyjaciół Teatru przyznało mu Srebrną Maskę za całokształt twórczości, a w 2016 Nagrodę Rajmunda Rembielińskiego za całokształt twórczości. W 2000 roku otrzymał nagrodę prasy płockiej – zwyciężył w wielkim plebiscycie publiczności na najpopularniejszego aktora. W 2016 roku przyznano mu tytuł Mistrza Mowy Polskiej. Otrzymał Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi od Prezydenta RP. W 2012 roku otrzymał od Marszałka Województwa Mazowieckiego, Adama Struzika, Medal Pamiątkowy „Pro Mazovia”, a w 2016 roku Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

11 czerwca 2016 roku Henryk Błażejczyk świętował 55-lecie pracy scenicznej. Z tej okazji odbyła się w płockim Teatrze uroczysta gala, z udziałem honorowych gości i przyjaciół Jubilata.

Zmarł 15 stycznia 2019 roku. Miał 81 lat.

***

Uroczystości pogrzebowe odbędą się 28 stycznia 2019 roku o godzinie 11.00 w kościele parafialnym pw. Matki Bożej Anielskiej w Radości (Warszawa), ul. Wilgi 14.