Zanim jednak spłynęły zasłużone zaszczyty, przeszła długą artystyczną drogę, poczynając od debiutu w wojennym teatrze lalek w Nowogródku i Grodnie, poprzez Teatr Lalek w Gdańsku aż do zakończenia twórczej aktywności na deskach warszawskiego Teatru Lalka, do którego dołączyła za czasów Jana Wilkowskiego.

Będąc znakomitą w animacji klasycznych form lalkowych, wykreowała niezliczone postaci, wśród których m.in.: Królowa i Tomek w „Dumnej legendzie” Franciszka Fenikowskiego w reżyserii Natalii Gołębskiej, Anioł w „O Zwyrtale Muzykancie” Jana Wilkowskiego i w jego reżyserii, Łobuziak w „Pinokiu” Janiny Kilian-Stanisławskiej i w jej reżyserii, Jacek i Mewa w „Gdzie jest Piotrowski?” Wandy Chotomskiej w reżyserii Krystyny Widerman, Beba w „Wilk, koza i koźlęta” Jana Grabowskiego w reżyserii Eleonory Stanieckiej, Gołąb i Małpa w „Pańczatantra, czyli mądrości Indii” Anonima oraz Dziewczyna w „O kołku w płocie, co służył…” Łebkowskiego i Wernera – obydwa przedstawienia w reżyserii Julianny Całkowej, Praxeda w „Lodoisce” Wojciecha Bogusławskiego w reżyserii Andrzeja Rettingera, Dworzanin w „Słowiku” Ernesta Brylla, Modląca się i Rodzanica w „O Piaście i Popielu” Anny Świrszczyńskiej stworzonych ręką Edwarda Dobraczyńskiego, czy Lisiątko w „O Mądrym Tchórzu” Adolfa Dygasińskiego w reżyserii Janusza Kłosińskiego.

Nawet, gdy zakończyła karierę zawodową, zawsze ciekawa aktualnych wieści, pozostała blisko środowiska lalkarskiego, ciesząc się jego sukcesami, i macierzystej Sekcji Teatrów Lalkowych, służąc jej radą i pomocą, za co dzisiaj, poruszeni jej odejściem, pięknie dziękujemy.

Żegnaj!