Tomasz Grochoczyński – absolwent PWST w Warszawie, polski aktor teatralny, filmowy i dubbingowy, prezenter telewizyjny. Najbardziej znany z roli Arktosa w polskiej wersji językowej serialu animowanego Tabaluga. W 1970 roku zadebiutował na deskach Teatru Dramatycznego w Poznaniu. W latach 1985-90 był dyrektorem i kierownikiem artystycznym Teatru im. Szaniawskiego w Płocku, w latach 1992-93 kierownikiem artystycznym Teatru Impresaryjnego we Włocławku. Od 1996 wykładowca Akademii Teatralnej w Warszawie. W latach 2008-2012 dziekan wydziału aktorskiego tej uczelni, w latach 2012-2016 prorektor do spraw studentów.

Należy do Związku Artystów Scen Polskich od 1971 roku, gdzie od lat udziela się czynnie na rzecz artystów. Pełnił funkcje Przewodniczącego Rady Programowej przy ZG ZASP, Przewodniczącego Oddziału Warszawskiego, od wielu lat Skarbnik Zarządu Głównego ZASP a także członek Zarządu Sekcji Dubbingu. Członek Zasłużony ZASP, dusza społecznika i organizatora.

W 1999 na antenie Naszej TV prowadził magazyn wędkarski „Na ryby”, gdyż wędkarstwo to jego wielka pasja z która chętnie dzieli się nie tylko z przyjaciółmi, ale i innymi zapalonymi wędkarzami. Dysponuje profesjonalnym sprzętem wędkarskim, nie łowi na przysłowiowy sznurek to też i jego złowione trofea budzą zazdrość kolegów –wędkarzy. Od lat w szafie przechowuje bambusowe wędki ojca, które stanowią dla niego niemal wartość relikwii.

Jest członkiem Polskiego Związku Wędkarzy od 1973, swoją pasją zaraził także swojego syna i wnuczka. Od niemal 30 lat uczestniczy w zawodach wędkarskich organizowanych przez aktora Roberta Czebotara. Spotkania te łączą wszystkich wędkujących artystów. Jak sam mówi o sobie „Jestem leniwy więc stosuję zasadę „złów i wypuść”.

Spotkać go można głównie w okolicach rzeki Narwi, gdzie łowi z rodziną i przyjaciółmi. Podczas takich wyjazdów obowiązuje absolutny zakaz odbierania telefonów. Jak tylko ktoś złamie tę zasadę zostaje poddany karze.

Jego największe wędkarskie trofeum to czterokilogramowy leszcz i trzykilogramowy lin, jednak jak sam mówi nie łowi dla rekordów ale dla pasji i przyjemności, którą dzieli jeszcze na książki i fotografię.

Nagrody i wyróżnienia:

• 1972 – Nagroda rektora PWST w Warszawie dla absolwentów, za osiągnięcia po dwuletniej pracy na deskach teatralnych
• 1977 – Brązowy Krzyż Zasługi
• 1985 – wyróżniony na IFSDiM w Wałbrzychu za choreografię w przedstawieniu pt. „Przygody podróżnika Pipsa” Stefana Friedmanna
• 2010 – Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”